Tα σκυλιά για εμάς τους κυνηγούς είναι κάτι παραπάνω από “ζώα συντροφιάς”, είναι σύντροφοι, φίλοι και συνκυνηγοί και η απώλεια τους είναι μια πολύ οδυνηρή κατάσταση.
Γι αυτό το λόγο θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε έναν “οδηγό” – μνημόνιο ενεργειών ώστε να καταγράψουμε όλες τις απαραίτητες αλλά και επιπρόσθετες ενέργειες που πρέπει να κάνει κάποιος που έχασε ή βρήκε σκύλο.
ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΚΥΛΟΥ
Αν χάσουμε το σκύλο μας ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ πρέπει να κάνουμε τα παρακάτω:
Δήλωση απώλειας στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής που χάθηκε ο σκύλος.
Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι να έχουμε τοποθετήσει microchip στον σκύλο μας, ενέργεια στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι από το νόμο να έχουμε προβεί.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ επίσης και για να μεγιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να βρούμε τον φίλο μας θα πρέπει να: Ενημερώσουμε τον Κυνηγετικό Σύλλογο καθώς και τους θηροφύλακες της περιοχής που χάθηκε ο σκύλος.
Απευθυνθούμε στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου που ασχολείται με τα αδέσποτα.
Κολλήσουμε αφίσες με τη φωτογραφία του σκύλου στην περιοχή που χάθηκε και ιδιαίτερα σε κάδους απορριμάτων μιας και πολύ πιθανόν να τους επισκεφθεί για να φάει.
Αφίσες επίσης θα πρέπει να δώσουμε και στα κτηνιατρεία, pet shop της περιοχής.
Στις ανακοινώσεις μας θα πρέπει να γράφουμε εκτός από τα στοιχεία μας, το όνομα του σκύλου, την περιοχή που χάθηκε κλπ.
Αν ο σκύλος μας χάθηκε κατά τη διάρκεια του κυνηγιού καλό είναι να απευθυνθούμε στο πλησιέστερο χωριό/χωριά.
Τα καφενεία είναι ένας χώρος που σίγουρα θα επισκεφθούν όλοι οι κάτοικοι οπότε και είναι πιθανότερο να δουν μια ανακοίνωση – αφίσα.
Βάλουμε αγγελίες στο internet (κυνηγετικά sites, ομάδες στο facebook σχετικές με το κυνήγι και τα σκυλιά κ.α.)
Βάλουμε αγγελίες στον κυνηγετικό τύπο. Όλα τα κυνηγετικά έντυπα δημοσιεύουν αγγελίες απώλειας κατά προταιρεότητα και σίγουρα θα την δει πολύς κόσμος.
Να ρωτήσουμε και σε γειτονικά Αστυνομικά Τμήματα μιας και είναι πολύ πιθανόν να μην έχει δηλωθεί η πιθανή εύρεση του στο αντίστοιχο τοπικό.
ΕΥΡΕΣΗ ΣΚΥΛΟΥ
Αν βρούμε σκύλο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ θα πρέπει να: Δηλώσουμε την εύρεση στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα. Η ενέργεια αυτή θεωρείται απαραίτητη διότι εκτός του ότι μπορεί να βρούμε άμεσα αυτόν που τον έχασε είναι και ο μόνος τρόπος να αποδείξουμε ότι δεν κλέψαμε το σκύλο.
Επισκεφθούμε τον κτηνίατρο μας για δύο λόγους:
1ον. Για να διαπιστώσουμε την καλή υγεία του σκύλου που βρήκαμε ώστε να μην κινδυνέψουν και τα δικά μας σκυλιά ή η οικογένειά μας.
2ον. Να “σκαναριστεί” το ζώο ώστε αν έχει microchip να βρεθεί άμεσα ο ιδιοκτήτης του.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ για να βοηθήσουμε αυτόν που το έχασε και το ψάχνει καλό είναι να δημοσιοποιήσουμε στον έντυπο και ηλεκτρονικό κυνηγετικό τύπο την εύρεση μαζί με φωτογραφία του σκύλου.
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στα παρακάτω: Δεν δημοσιεύουμε τον αριθμό του microchip και τον δηλώνουμε μόνο στο Α/Τ και στον κτηνίατρο.
Σε περίπτωση που έχουμε βρει σκύλο και εμφανιστεί πιθανός ιδιοκτήτης, φροντίζουμε να τον “τεστάρουμε” ρωτώντας κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ζώου.
Ηθικό (αν και νομίζω ότι προβλέπεται και από τη νομοθεσία) είναι να αποζημιώσει ο ιδιοκτήτης του σκύλου αυτόν που το βρήκε με ότι έξοδα έχει κάνει μέχρι τώρα για τον σκύλο (κτηνίατρος, πιθανή θεραπεία, τροφή, κλπ)
Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι ο ευρών θα πρέπει να εκμεταλλευθεί την κατάσταση και να προσπαθήσει να αποκομίσει κέρδος. Άλλωστε η ηθική ικανοποίηση ότι βοήθησε ένα συνάδελφο να βρει το σύντροφό του θα πρέπει να είναι αρκετή.
Τα παραπάνω θεωρούμε ότι καλύπτουν όλες τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνουμε σε κάθε περίπτωση αλλά αν κάποιος έχει και άλλες προτάσεις είναι απαραίτητο να τις γράψει ώστε να βοηθήσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε σε τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις.
